Wychowanie się w rodzinie z problemem alkoholowym nie pozostaje bez wpływu na rozwój emocjonalny dziecka. Nawet w rodzinach tzw. alkoholików wysoko funkcjonujących, gdzie potrzeby fizyczne, takie jak głód czy dach nad głową były zaspokojone, dzieci pozostają najczęściej opuszczone emocjonalnie i odruchowo przystosowują się do życia z alkoholikiem. Dla każdego będzie to oznaczało nieco co innego: jedni zaczynają opiekować się pijącym rodzicem, inni z kolei wycofują się i starają się stać się niewidzialni, by nie narażać się na przemoc.
Gdy takie dziecko dorośnie, wyprowadzi się i założy własną rodzinę, często okazuje się, że nadal nie jest szczęśliwe. Mechanizmy z dzieciństwa, kiedyś ułatwiające przetrwanie, są w dorosłości już silnie zakorzenione, a obraz tego, jak wygląda dom i dorosłość jest nadal zaburzony przez obserwowanie alkoholika przez lata. Takie osoby często wpadają w toksyczne relacje z osobami, które jeśli nawet nie są uzależnione od alkoholu, to znajdują się na dobrej drodze do uzależnienia. Dlaczego tak się dzieje? Co skłania młode osoby do powtarzania schematu, który wyniosły z domu, i którego nienawidzą?
Odpowiada za to syndrom DDA. Czym jest DDA? Jest to skrót od Dorosłe Dziecko Alkoholika. Pewien zestaw cech i postaw, wykształcony w dzieciństwie w celu przetrwania, przenoszony jest w życie dorosłe, gdzie kompletnie się nie sprawdza. Terapeuci zauważyli, że część z tych cech powtarza się u wielu osób, które dorastały z alkoholikiem, do stopnia, w którym zyskały już miano syndromu. Czy każdy dorosły, w którego dzieciństwie był kontakt z chorobą alkoholową będzie przejawiał cechy DDA? Tak, chociaż będzie się to manifestować w różnym stopniu.
Czy można w jakiś sposób sprawdzić, czy syndrom DDA nas dotyczy? Oczywiście. Syndrom DDA może stwierdzić terapeuta, psychiatra lub psycholog, ale istnieją testy, które podpowiedzą nam, czy powinniśmy zająć się problemami z pomocą specjalisty. Poniżej prezentujemy jeden z nich:
Test DDA
Przyznaj sobie punkt, jeśli czujesz, że poniższe stwierdzenie Cię opisuje:
- Oceniam siebie surowo.
- Stale poszukuję aprobaty.
- Czuję, że różnię się od innych.
- Muszę zgadywać jak wygląda “normalność”.
- Jestem zbyt obowiązkowy, lub zbyt nieodpowiedzialny.
- Czasami kłamię, mimo, że nie ma takiej potrzeby.
- Jestem bardzo lojalny/a, nawet jeśli inni na to nie zasługują.
- Podejmuję impulsywne, nieprzemyślane decyzje.
- Boję się porażki, ale jednocześnie podkopuję swoje szanse na sukces.
- Stale obawiam się porzucenia i odrzucenia.
- Boję się krytyki, jednocześnie krytykuję siebie i innych.
- Wolę natychmiastową nagrodę moich działań.
- Na zmiany reaguję bardzo emocjonalnie.
- Mam trudności z utrzymaniem relacji.
- Sytuacje napięcia i chaosu przychodzą mi naturalnie.
- Nieswojo mi, gdy w moim życiu jest spokojnie.
- Mam trudność z doprowadzeniem moich spraw do końca.
- Często znajduję się w roli ofiary.
- Gdy jestem świadkiem czyjegoś gniewu, czuję strach.
- Uciekam od sytuacji konfliktowych.
Im więcej zdobyłeś punktów, tym bardziej jest prawdopodobne, że syndrom DDA dotyczy właśnie Ciebie. Psychoterapeuta doświadczony w terapii uzależnień może pomóc w rozprawieniu się z przeszłością i wypracowaniu zdrowych mechanizmów radzenia sobie z emocjami. Może zdumieć Cię poprawa jakości życia jaką odczujesz, gdy pozbędziesz się niepotrzebnego balastu.
Przeczytaj także:
