Historia, którą chce Wam dziś opowiedzieć wydarzyła się wcale nie tak dawno, bo w latach trzydziestych poprzedniego stulecia. Rzecz miała miejsce w Stanach Zjednoczonych i miała WIELKI wpływ na miliony ludzi.
Wszystko zaczęło się od tego, że na początku lat 30-tych XX wieku niejaki Rowland H. pochodzący ze stanu Vermont udał się do znanego wówczas szwajcarskiego psychologa, Carla Junga, aby ten pomógł mu w walce z niszczącym go alkoholizmem. Jung stwierdził, że z medycznego punktu widzenia stan Rowlanda jest beznadziejny i jedynym rozwiązaniem jakie dla niego widzi jest przeżycie silnego doświadczenia duchowego. Skierował go do tzw. Grup Oksfordzkich, które powstały mniej więcej 20 lat wcześniej, wywodząc się z Chrześcijańskiej Wspólnoty Pierwszych Wieków i propagowały idee absolutnej czystości, absolutnej miłości, absolutnej i stałej gotowości oraz absolutnej uczciwości.
Rowland posłuchał rady psychologa i nie dość, że włączył się do pracy w jednej z Grup Oksfordzkich, to bardzo szybko zaczął sam inspirować innych, aby w ten sam sposób podejmowali walkę z alkoholizmem. Jedną z takich zainspirowanych przez Rowlanda H. osób był Edwin („Ebby”), aktywny alkoholik, który poprzez uczestnictwo w spotkaniach tych grup również zaprzestał picia. Łańcuszek pomocy na tym się nie zamknął. Ebby podobnie jak Rowland postanowił podzielić się swoimi doświadczeniami i pomóc kolejnym osobom uzależnionym. Jedną z takich osób był jego stary kompan, alkoholik na dnie, po wielu nieudanych próbach leczenia i niemożliwości zaprzestania picia – Bill W. I rzeczywiście, w grudniu 1934 roku Bill W. sam przeżył silne doświadczenie duchowe, przestał pić i do końca swojego życia poświęcił się pomocy cierpiącym alkoholikom.
W tej pomocy Billowi pomagała żona, Lois. Wspólnie aktywnie działali w Grupie Oksfordzkiej w Nowym Jorku, gdzie wraz z charyzmatycznym pastorem Samuelem Shoemakerem i lekarzem z Towos Hospital – Wiliamem Silkworthem nieśli pomoc alkoholikom.
W 1935 roku Bill W. który był prawnikiem znalazł się na delegacji w miejscowości Akron w stanie Ohio. Zatrzymał się w hotelu Mayflower. Dowiedział się wówczas, że jego plany biznesowe się nie powiodły i w pierwszej chwili postanowił pocieszyć się, więc skierował swoje kroki do hotelowego baru.
Na szczęście nad Billem czuwała Siła Wyższa i zanim się napił zadzwonił do Waltera Tunksa, który był miejscowym pastorem Kościoła Episkopalnego i zapytał, czy może go skontaktować z jakimś alkoholikiem, bo rozmowa i pomoc takiej osobie jest dla niego konieczna do utrzymania własnej trzeźwości. Pastor za pośrednictwem Henrietty Seiberling skontaktował Billa z Bobem. Bob S. był znanym akrońskim chirurgiem, a Henrietta od dłuższego czasu próbowała mu niestety bezskutecznie pomóc. Dnia 12 maja 1935 r. Bill Wilson (na zdjęciu po prawej) i dr Bob Holbrook Smith (na zdjęciu po lewej)spotkali się po raz pierwszy w posiadłości Henrietty.
Bill i Bob zaczęli się ze sobą spotykać. Podobno 10 czerwca 1935 roku Bob po tym jak dzień wcześniej pił, trząsł się tak, że żeby móc przeprowadzić operację, musiał się napić. Ponoć w tym celu dostał piwo (od Billa W. właśnie) i bliżej niezidentyfikowane środki uspokajające. Od tego momentu dr Bob już więcej się nie napił i utrzymał swoją trzeźwość aż do dnia śmierci. Dzień, kiedy Bob przestał pić, czyli 10 czerwca 1935 jest uważany za dzień powstania Wspólnoty Anonimowych Alkoholików. Tego dnia dr Bob i Bill zrozumieli, że nikt inny nie potrafi tak bardzo zrozumieć i wesprzeć drugiego alkoholika jak inny człowiek, który boryka się z tym samym problemem.
To były tylko początki, bo jak się okazało osób w potrzebie był ogrom, tak więc w 1939 roku wydano książkę „Anonimowi Alkoholicy”, od której tytułu Wspólnota przyjęła swoją nazwę. Pod koniec 1937 roku korzystając z samopomocy trzeźwość utrzymywało 40 osób. W 1939 r. takich osób było już 100 i w tym właśnie roku opublikowano wspomnianą wcześniej książkę, która później zyskała miano Wielkiej Księgi.
W 1940 r. powstało pierwsze biuro obsługi Wspólnoty AA. Dziesięć lat później odbył się Pierwszy Międzynarodowy Kongres AA, w trakcie którego zostały przyjęte Tradycje AA, a w 1953 roku opublikowano książkę „Dwanaście Kroków i Dwanaście Tradycji”.
W 1955 r na Zjeździe AA w Saint Louis Bill i pozostali weterani przekazali Wspólnocie AA zarządzanie sprawami Wspólnoty i niesieniem posłania.
16 listopada 1950 r. dr Bob zmarł. Bill W. umarł 24 stycznia 1971 r. Obydwaj przyjaciele odeszli zachowując trzeźwość.
Do Polski pierwsze informacje o ruchu AA dotarły w 1957 roku. Dość późno, bo dopiero w 1974 roku, czyli już po śmierci Billa i Boba, twórców pierwszej Wspólnoty AA, pierwsza, działająca według 12 Tradycji AA grupa w Poznaniu w Polsce usamodzielniła się przyjmując nazwę „Eleusis”. Od tego momentu zaczęły powstawać kolejne grupy w kolejnych miastach Polski i rozwijają się nadal, aż do dziś.
